Επιτέλους

Φωτεινή η μέρα που
πλησιάζει τα
σχοινιά μου σα κρατώ
και με αγαλλίαση πάνω τους
ακροβατώ ίσαμε τα ορώ
τα κόβω τα πετώ
και ελεύθερος στα ουράνια
στα σύμπαντα κολυμπώ
και το Θεό κάπου
εκεί σα συναντώ
όλη την Οικουμένη
αγαπώ...


InMeus
Λέξεις: Αλέξανδρος Νέρος