02.03.2008
Σου γράφω σε μια σελίδα από το ημερολόγιό μου. Σου πήρα την εφημερίδα που ήθελες. . . Κάτι τέτοιες στιγμές σωπαίνω και ‘γω. . . Ούτε λόγος, ούτε γράμμα έχω για να ειπωθεί η να γραφτεί. . . Ωστόσο ψάχνω. . . Ψάχνω το λόγο. . . Ψάχνω τη λέξη. . . Χαμένος ο λόγος. . . Χαμένος εγώ. . . Σιωπή λέξη. . . Σωπαίνω εγώ. . . Λύπη στο στόμα μου έχει χαραχτεί. . . Ξέρω καλά. . . Πως σε πληγώνω. . . Βλέπω πως τέτοιες στιγμές μαριονέτα είμαι… μια μαριονέτα που παίζω ρόλους που με βάζω…η αλήθεια είναι πως χρόνια τώρα τους παλεύω…και ο εαυτός μου παλεύει εμένα…καθρεπτίζει την αγανάκτηση μου στους καθρέπτες των ματιών σας…βίαιη είναι η πνοή του…βίαιος και ‘γω…
Το λυπάμαι είναι αυτό που θέλω να σου πω…σε κάνω να υποφέρεις και ξέρω πως δεν είναι η πρώτη φορά…έχω κάνει και αλλους έτσι…αλήθεια ψάχνω…ψάχνω…ψάχνω…ψάχνω… τον πραγματικό μου εαυτό…όχι τη μαριονέτα…
Σε φιλώ…
(Κάτι απίθανο συνέβη μόλις τελείωσα τη φράση…)
Μια παγωμένη μαριονέτα είμαι με ξεχειλωμένα σκοινιά…
